Przeniesienie Tablicy Smoleńskiej z MSZ do Bazyliki Św. Krzyża (relacja)

Dziś, 13 maja 2011 roku przedstawiciele Stowarzyszenia Rodzin Katyń 2010 odebrali tablicę upamiętniającą ofiary tragedii smoleńskiej, która została umieszczona na miejscu katastrofy przez rodziny ofiar, a następnie przez rosyjskie władze usunięta i oddana polskiemu MSZ."

"Dziś przedstawiciele Stowarzyszenia Rodzin Katyń 2010 odebrali tablicę upamiętniającą ofiary tragedii smoleńskiej, która została umieszczona na miejscu katastrofy przez rodziny ofiar, a następnie przez rosyjskie władze usunięta i oddana polskiemu MSZ." Na Al. Szucha przybyli m.in. Zuzanna Kurtyka, Magdalena Merta, Andrzej Melak, rodzina Aleksandra Fedorowicza, Jerzy Mamontowicz, a także przedstawiciele Solidarności oraz ci wszyscy, którzy chcieli uczestniczyć w uroczystym przeniesieniu tej tablicy do kościoła św. Krzyża, gdzie została umieszczona tymczasowo na Ołtarzu Ojczyzny, tuż obok wizerunku błog. Jana Pawła II.
Ewa Kochanowska w imieniu stowarzyszenia odczytała oświadczenie skierowane do prezydentów Polski i Rosji, aby fundusze przeznaczone na budowę pomnika osób, które zginęły pod Smoleńskiem, przekazać na budowę szpitala - pomnika.

Po wygłoszeniu przemówień przedstawiciele Rodzin Katyń 2010 razem z kilkuset osobami trzymającymi w rękach krzyże i flagi przepasane kirem alejami Ujazdowskimi, Nowym Światem i Krakowskim Przedmieściem przeszli do kościoła św. Krzyża.
Na czele pochodu kroczyły dzieci w mundurkach harcerskich.

W kościele odbyło się krótkie nabożeństwo, a potem głos zabrali: Zuzanna Kurtyka i Andrzej Melak. Jak stwierdziła Zuzanna Kurtyka, ten pochód ulicami Warszawy przypomina czarne marsze z okresu zaborów, gdy w ten sposób społeczeństwo manifestowało wolę walki o wolność. "To co trzymam teraz w ręku to protokół przekazania tablicy pamiątkowej przez Departament Konsularny MSZ, dla mnie jest to protokół słabości naszego państwa, słabości jego struktur politycznych. Dla mnie jest to akt hańby, bo na tej tablicy nie było ani jednego słowa, którego państwo polskie musiałoby się wstydzić, a nie zrobiło nic, by tą tablicę tam w Smoleńsku zostawić. (..) Dla mnie najważniejsze będzie to, żeby ta tablica wróciła na swoje miejsce, na miejsce przeznaczenia w Smoleńsku. To będzie dowód, że żyjemy w wolnym państwie, wielkim państwie, z którego mogę być dumna i którego wreszcie mogę przestać się wstydzić".

Uroczystości w Bazylice Św. Krzyża