„My mamy niesamowitą broń. Ta broń to nasza historia, to nasi bohaterowie – ci, którzy zapłacili najwyższą cenę za to, że pozostali niezłomni, nie zostali złamani i do końca wykazywali się niesamowitym hartem ducha i poświęceniem...”
W dniu 9 maja 2016 roku Klub Ronina gościł na wieczorze autorskim Dariusza Walusiaka, historyka, dziennikarza, reżysera ponad 60 filmów dokumentalnych i autora książki „Winni. Holokaust i fałszowanie historii” (Dom Wydawniczy RAFAEL 2016). Spotkanie poprowadził Jan Ruman, redaktor „Biuletynu Instytutu Pamięci Narodowej”.
Po krótkiej prezentacji przez Jana Rumana sylwetki zaproszonego gościa, Dariusz Walusiak przypomniał, że jest autorem pierwszego filmu o rodzinie Ulmów. Przypomniał również, że zarówno powstanie Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej, jak i przywrócenie pamięci o losach tej rodziny zawdzięczamy ś.p. Januszowi Kurtyce.
Przyznał, że inspiracją do napisania prezentowanej książki były jego rozmowy z żyjącymi świadkami ratującymi Żydów podczas II wojny światowej zarejestrowane do jego filmu zatytułowanego „Dziedzictwo sprawiedliwych”, a także nasilające się oskarżenia w stosunku do Polaków o współudział w Holokauście. Wszystkie ewidentne fałszerstwa, z którymi możemy się obecnie stykać, zostały w książce wyraźnie zaznaczone i obalone.
Jan Ruman wspomniał, że takim fałszerstwem jest, o czy mowa w książce, przypisywanie chrześcijaństwu zachęty do antysemickich zbrodni. Dariusz Walusiak dodał, że ani Hitler nie był katolikiem, ani państwo pod jego rządami nie było chrześcijańskie. Niemcy wyrzekły się wówczas Boga, walczyły z chrześcijaństwem i stały się państwem neopogańskim, a obrany przez Hitlera symbol – swastyka – to również symbol pogański. Autor podkreślił, że Niemcy nie byli zainteresowani germanizowaniem narodu polskiego. Oficerowie pruscy od lat dwudziestych XX wieku namawiali do unicestwienia Polski. Jego zdaniem, warto przypominać, że to Polacy byli pierwszymi ofiarami Niemców i przeznaczeni byli w dalszym terminie, podobnie jak Żydzi, do zagłady.
Na pytanie Jana Rumana o stosunek innych krajów Europy zachodniej do Żydów Dariusz Walusiak przypomniał, że oskarżenia przeciwko Polakom kierowane są od wielu lat ze strony państw zachodniej Europy. Tu przywołał „słynny” 9-cio godzinny film Lanzmanna „Shoah” ukazujący Polaków jak biernie i z pewną dozą satysfakcji przyglądają się zagładzie Żydów. Reżyser zapowiedział, że zamierza zrobić film o shoah po polsku.
„W Europie zajętej przez Niemców powstają rządy kolaboracyjne, które w jakiś sposób układają się z Niemcami. Problem żydowski jest jednym z istotnych problemów w kontaktach tych rządów kolaboracyjnych z protektorami niemieckimi. I tutaj bardzo różne są zachowania. Musimy jeszcze na jedną rzecz bardzo mocno zwrócić uwagę – zupełnie inaczej, tuż przed II wojną światową, wygląda sytuacja Żydów w Polsce i zupełnie inaczej ci Żydzi funkcjonują i wyglądają niż na przykład we Francji czy w Niemczech. Na terenie Polski nie dochodzi do asymilacji, Żydzi żyją w pewnych gettach, duży procent Żydów nie znało języka polskiego... Ratowanie Żydów w warunkach okupacji w Polsce jest niezmiernie trudne, jeżeli nie znają oni języka polskiego. Z reguły uratowali się ci, którzy mieli jakieś kontakty z Polakami. Natomiast w Europie zachodniej ta sprawa zupełnie inaczej wygląda. Żydzi w Europie zachodniej się asymilują, ... byli mniej rozpoznawalni, a przez to było łatwiej uratować Żyda na zachodzie...”
Czy byli tam ratowani? – w książce autor opisał zarówno warunki okupacji we Francji czy w Holandii, jakże odmienne od tych w Polsce, jak i sytuację Żydów w tych krajach. Przypomniał, że we Francji we francuskim ruchu oporu dużą rolę odegrali Polacy. Jan Ruman z kolei wspomniał o sytuacji na Węgrzech, gdzie udało się uratować dużą grupę Żydów. To tam, wśród dwóch głównych postaci ratujących Żydów, znalazł się Henryk Sławik, postać prawie nieznana w Polsce. Dariusz Walusiak przyznał, że przygnębiającym jest to, że w Krakowie istnieje muzeum im. Oskara Schindlera, niemieckiego przedsiębiorcy ratującego Żydów, a nie ma informacji ani powszechnej wiedzy o wybitnych postaciach, takich jak Henryk Sławik czy ks. Marceli Godlewski. „To idzie w świat: w Polsce Żydów ratował Niemiec.”
Ponadto, Dariusz Walusiak przywołał następne kłamstwo dotyczące rzekomego ukrywania przez Rząd Polski na Uchodźstwie informacji docierających z Polski o zagładzie Żydów. Przypomniał bezskuteczne starania generała W. Sikorskiego o nagłośnienie mordowania Żydów w obozach zagłady.
Dlatego tak istotne jest, zdaniem Dariusza Walusiaka, prowadzenie polityki historycznej, w tym promowanie filmów i książek tłumaczonych na obce języki, bo „my mamy niesamowitą broń. Ta broń to nasza historia, to nasi bohaterowie – ci, którzy zapłacili najwyższą cenę za to, że pozostali niezłomni, nie zostali złamani i do końca wykazywali się niesamowitym hartem ducha i poświeceniem...”
Wieloletnie promowanie kłamliwych przekazów o antysemityzmie Polaków spowodowały, że dziś nawet rodziny Żydów, którzy zostali ocaleni przez Polaków oceniają nasz naród jako „Żydożerców”.
Przed rozpoczęciem dyskusji Jan Ruman przywołał sformułowane przez Szymona Datnera (polskiego historyka żydowskiego pochodzenia) trzy możliwe postawy Polaków wobec Żydów w czasie okupacji niemieckiej: 1) zadenuncjować Żyda, czyli postąpić zgodnie z przepisami prawa narzuconego przez okupanta, 2) przemilczeć fakt spotkania Żyda, co już było formą pomocy, 3) udzielić mu pomocy.
W czasie długiej dyskusji po prezentacji książki poruszono wiele interesujących kwestii dotyczących fałszowania historii, jak i sposobów przeciwstawienia się tym działaniom.
Relacja:
Ula (tekst), Bernard (foto i wideo)
