12 grudnia 2012 r. w 31. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego w Katedrze Warszawsko-Praskiej odbyła się wieczornica „Za Niepodległość i Solidarność”, której organizatorami byli: Stowarzyszenie „13 grudnia”, Fundacja „Odpowiedzialność Obywatelska”, NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze oraz Proboszcz Parafii Katedralnej św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika w Warszawie.
Patronat medialny nad tym wydarzeniem objął portal Blogpress.pl.
Koncert w hołdzie ofiarom stanu wojennego poprzedziła msza święta i Apel Poległych, relację z tej części wieczornicy już przedstawiliśmy:
http://www.blogpress.pl/node/15344
W programie artystycznym znalazły się występy Ewy Dałkowskiej, Jerzego Zelnika, Leszka Czajkowskiego, Pawła Piekarczyka oraz Wojciecha Świętońskiego.
Spotkanie prowadził Sławomir Karpiński, prezes Stowarzyszenia 13 grudnia.
Wśród przybyłych gości byli: prezes IPN Łukasz Kamiński, prof. Jan Żaryn, Kornel Morawiecki, sędzia Bogdan Nizieński.
Część artystyczną wieczornicy zatytułowaną "Artyści w hołdzie ofiarom stanu wojennego i Przemysławowi Gintrowskiego" rozpoczęli wspólnym występem Leszek Czajkowski i Paweł Piekarczyk. Zaśpiewali pieśni związane z czasami Solidarności i z wprowadzeniem stanu wojennego.
Leszek Czajkowski, zaprezentował repertuar ze swojej najnowszej płyty "Za Niepodległość i Solidarność": "Prośbę o prawdę", "Stan wojenny - Zamach stanu", "Przymus bezpośredni", "Zastrzelony Lubin", "Czwarty Departament MSW" oraz "Spór o ocenę", a na koniec "Bronić krzyża".
Paweł Piekarczyk zaśpiewał pieśni Jana Krzysztofa Kelusa - "Sentymentalna Panna S", "Jesień w pasiece", "Elegia grudniowa", a także Przemysława Gintrowskiego" "List" oraz "Nie będzie przebaczenia", a na koniec Marcina Wolskiego: "13 grudnia 1981 Grudniowe Zaduszki".
Cześć 1 koncertu: Leszek Czajkowski i Paweł Piekarczyk:
Prof. Jan Żaryn wygłosił krótką prelekcję historyczną związaną z rocznicą wprowadzenia stanu wojennego. Powiedział m.in.:
"13 grudnia 1981 roku zabito polską nadzieję, polskie marzenia, polskie prawo do wolności, polskie prawa do godniejszego życia, zabito także ten entuzjazm, to wszystko co nam towarzyszyło przez 16 miesięcy karnawału Solidarności. Dziś wiemy, że ten moment z 13 grudnia 1981 rozpoczynający całą falę nieszczęść, nie rozpoczął się tego dnia. Jakby to tragicznie nie zabrzmiało, władze komunistyczne de facto przygotowywały ten właśnie scenariusz zabicia Solidarności, zanim jeszcze na dobre Solidarność powstała. Już w sierpniu 1980 roku, zanim podpisano porozumienia w Szczecinie, w Gdańsku, na Śląsku, Biuro Polityczne KC PZPR i podległe mu służby z MSW na czele rozpoczęło przygotowywania akcji o kryptonimie Lato`80, której celem było zdławienie tego, co dopiero zaczynało się rodzić".
Prof. Żaryn podkreślił, że są trzy powody dla których trzeba celebrować i pamiętać i co roku obchodzić rocznicę 13 grudnia. Pierwszy to oddanie czci tym, którzy tworzyli Solidarność, "którzy nieśli na swoich barkach odpowiedzialność" i którzy stracili życie w czasach stanu wojennego. Drugim powodem jest dawanie świadectwa o tamtych czasach przez tych, dla których ten dzień jest jedną z najważniejszych dat ich życia. Trzeci powód to nierozliczenie sprawców stanu wojennego i brak zadośćuczynienia ofiarom i poszkodowanym.
Na zakończenie dodał, nawiązując do tradycji corocznych spotkań pod domem gen. Wojciecha Jaruzelskiego w noc z 12 na 13 grudnia:
"Żyjemy w III RP i nigdy od komunistów nie usłyszeliśmy jednoznacznego stwierdzenia, że swoją historią, swoimi życiorysami wpisali się w dzieje polskich okupantów. I tak długo jak nie usłyszymy albo nie powie nam tego wprost państwo polskie, służby sprawiedliwości, sądy, prokuratura wolnej niezależnej Polski, tak długo za nich będziemy chodzić na ulicę Ikara".
Część 2 koncertu: prof. Jan Żaryn, Wojciech Świętoński, Mikołaj Szenfeld i Jerzy Zelnik:
Po prelekcji z krótkim recitalem wystąpili Wojciech Świętoński, (fortepian) oraz Mikołaj Szenfeld (gitara). Wykonali wariacje Wojciecha Świętońskiego "Stan niepokoju", dedykowane ofiarom stanu wojennego.
Z dedykacją słowno-muzyczną poświęconą pamięci niedawno zmarłego Przemysława Gintrowskiego wystąpił Jerzy Zelnik, który recytował wiersze Zbigniewa Herberta z płyty Gintrowskiego "Tren": "17 IX", "Nike, która się waha" oraz "Brewiarz". Aktorowi akompaniował na fortepianie Wojciech Świętoński.
W trzeciej części spotkania bardów i poetów, Ewa Dałkowska przedstawiła recital słowno-muzyczny, w tym recytowała "Skrót z historii polskiej dla szkół w związku z likwidacją lekcji historii" oraz wiersz o Janie Dworaku i telewizji Trwam, zaśpiewała także "Zieloną wronę", "Czerwone jabłuszko" (piosenkę związaną z usunięciem krzyża z Krakowskiego Przedmieścia) oraz "Nadzieję" Jana Pietrzaka. Towarzyszył jej na gitarze Paweł Piekarczyk.
Część 3 koncertu: Ewa Dałkowska, Jerzy Zelnik i Paweł Piekarczyk:
Wiersz Adama Zagajewskiego "Żelazo" będący poetyckim opisem stanu wojennego recytował Jerzy Zelnik,.
A na zakończenie ponownie zaśpiewał Paweł Piekarczyk. Wśród wykonywanych przez niego piosenek znalazły się takie utwory, jak: "Jeśli Polska...", "Gdzie jest ten tłum?", "Nie będzie pojednania z hołotą, co się kłania przywódcom rozbiorowych państw".
Relacja: Margotte i Bernard
