„Porozumienie Centrum. Studium działalności partii i środowiska politycznego”
16 czerwca br. w Centrum Edukacyjnym IDMN przy ul. Andersa 20 w Warszawie odbyło się pierwsze spotkanie promocyjne książki „Porozumienie Centrum. Studium działalności partii i środowiska politycznego” autorstwa dr. Adama Chmieleckiego. Publikacja została wydana nakładem Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego J. Paderewskiego oraz Wydawnictwa Neriton. W spotkaniu wzięli udział: dr Adam Chmielecki, prof. Jan Żaryn, dyrektor IDMN oraz dr hab. Sławomir Cenckiewicz, dyrektor Wojskowego Biura Historycznego.
Warto zauważyć, że Adam Chmielecki jest m.in. wpółautorem takich książek, jak "Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949–2005" o "Prezydent Lech Kaczyński 2005–2010". Jak zauważył jednak, Lech Kaczyński nie był formalnym członkiem Porozumienia Centrum, nie skupiał się na działalności partyjnej, gdyż był typem polityka państwowca. Ale był związany z tym środowiskiem, był posłem z ramienia PC, kandydatem PC na prezydenta w 1995 roku, prezesem NIK-u z nominacji Porozumienia Centrum, podzielał diagnozy tego środowiska dotyczące kierunków polskiej transformacji i życia politycznego.
Porozumienie Centrum - według Chmieleckiego - to najważniejsze środowisko polityczne w Polsce po roku 1989. A, jak zauważył, miało czarną legendę, kreowaną przez konkurencyjne środowiska i ugrupowania polityczne, stąd zamysł powstania tej książki, żeby pewne kwestie wyjaśnić.
Znaczenie Porozumienia Centrum w najnowszej historii Polski jest nie do przecenienia - zaznaczył autor książki - składają się na to następujące elementy:
- postać lidera Jarosława Kaczyńskiego - najwybitniejszego polityka po 1989 roku, który miał bardzo duży wpływ na rzeczywistość społeczno-polityczną>,
- dzięki działalności tego środowiska (PC i PiS) swoje urzędy pełniło 3 prezydentów RP i 6 premierów, w tym Jan Olszewski i Jarosław Kaczyński,
- to było jedyne środowisko, które skontruowało kompleksowy program dla Polski, który był w kontrze do dominującego modelu transformacji, przeciwstawił się wektorowi postkomunistycznemu, a w sferze społeczno-gospodarczej - modelowi neoliberalnemu.
Prof. Jan Żaryn zauważył, że Jarosław Kaczyński jest politykiem, który w dużej mierze spowodował, że możemy o sobie powiedzieć, że jesteśmy narodem, który ma reprezentację polityczną zgodną z naszymi wielonurtowymi, pluralistycznymi poglądami, a nie z narzuconym schematem przez Moskwę, i jeden tylko nurt solidarnościowy. A - jak podkreślił historyk - lewica laicka chciała zawłaszczyć całą przestrzeń solidarnościową.
Prof. Jan Żaryn zauważył, że Jarosław Kaczyński jest politykiem, który w dużej mierze spowodował, że możemy o sobie powiedzieć, że jesteśmy narodem, który ma reprezentację polityczną zgodną z naszymi wielonurtowymi, pluralistycznymi poglądami, a nie z narzuconym schematem przez Moskwę, czy też jeden tylko nurt solidarnościowy. Na tym moim zdaniem polega fenomen tego polityka. Fenomen, o którym możemy przeczytać w tej książce.
Prof. Sławomir Cenckiewicz nawiązał do osobistych wspomnień z początku lat 90. Jak zaznaczył: "Dla mnie powstanie rządu Jana Olszewskiego i później jego obalenie, było ostatnim etapem aktywności politycznej. Współorganizowałem w Trójmieście Komitet Obrony Parysa przekształcony później w Ruch Trzeciej Rzeczypospolitej. (..) W tamtym czasie o PC i braciach Kaczyńskim miałem dość krytyczne zdanie, dlatego, że wywodząc się że środowiska twardego antykomunistycznego części Federacji Młodzieży Walczącej, która nigdy nie zaakceptowała Okrągłego Stołu i Magdalenki, postrzegaliśmy ich jako ludzi strony okrągłostołowej. W dużej mierze doceniłem tamtą rolę Jarosława Kaczyńskiego później, krótko potem jak pojawiła się idea przyspieszenia i "wojna na górze".(..) Rozgrywka o to, żeby rozbić układ geremkoidów i układ Okrągłego Stołu była wielką wartością.
W czasie spotkania głos zabrały też osoby, które były związane z Porozumieniem Centrum: Teresa Bochwic, Michał Drozdek i Józef Orzeł.
Relacja: Margotte i Bernard
Warto zauważyć, że Adam Chmielecki jest m.in. wpółautorem takich książek, jak "Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949–2005" o "Prezydent Lech Kaczyński 2005–2010". Jak zauważył jednak, Lech Kaczyński nie był formalnym członkiem Porozumienia Centrum, nie skupiał się na działalności partyjnej, gdyż był typem polityka państwowca. Ale był związany z tym środowiskiem, był posłem z ramienia PC, kandydatem PC na prezydenta w 1995 roku, prezesem NIK-u z nominacji Porozumienia Centrum, podzielał diagnozy tego środowiska dotyczące kierunków polskiej transformacji i życia politycznego.
Porozumienie Centrum - według Chmieleckiego - to najważniejsze środowisko polityczne w Polsce po roku 1989. A, jak zauważył, miało czarną legendę, kreowaną przez konkurencyjne środowiska i ugrupowania polityczne, stąd zamysł powstania tej książki, żeby pewne kwestie wyjaśnić.
Znaczenie Porozumienia Centrum w najnowszej historii Polski jest nie do przecenienia - zaznaczył autor książki - składają się na to następujące elementy:
- postać lidera Jarosława Kaczyńskiego - najwybitniejszego polityka po 1989 roku, który miał bardzo duży wpływ na rzeczywistość społeczno-polityczną>,
- dzięki działalności tego środowiska (PC i PiS) swoje urzędy pełniło 3 prezydentów RP i 6 premierów, w tym Jan Olszewski i Jarosław Kaczyński,
- to było jedyne środowisko, które skontruowało kompleksowy program dla Polski, który był w kontrze do dominującego modelu transformacji, przeciwstawił się wektorowi postkomunistycznemu, a w sferze społeczno-gospodarczej - modelowi neoliberalnemu.
Prof. Jan Żaryn zauważył, że Jarosław Kaczyński jest politykiem, który w dużej mierze spowodował, że możemy o sobie powiedzieć, że jesteśmy narodem, który ma reprezentację polityczną zgodną z naszymi wielonurtowymi, pluralistycznymi poglądami, a nie z narzuconym schematem przez Moskwę, i jeden tylko nurt solidarnościowy. A - jak podkreślił historyk - lewica laicka chciała zawłaszczyć całą przestrzeń solidarnościową.
Prof. Jan Żaryn zauważył, że Jarosław Kaczyński jest politykiem, który w dużej mierze spowodował, że możemy o sobie powiedzieć, że jesteśmy narodem, który ma reprezentację polityczną zgodną z naszymi wielonurtowymi, pluralistycznymi poglądami, a nie z narzuconym schematem przez Moskwę, czy też jeden tylko nurt solidarnościowy. Na tym moim zdaniem polega fenomen tego polityka. Fenomen, o którym możemy przeczytać w tej książce.
Prof. Sławomir Cenckiewicz nawiązał do osobistych wspomnień z początku lat 90. Jak zaznaczył: "Dla mnie powstanie rządu Jana Olszewskiego i później jego obalenie, było ostatnim etapem aktywności politycznej. Współorganizowałem w Trójmieście Komitet Obrony Parysa przekształcony później w Ruch Trzeciej Rzeczypospolitej. (..) W tamtym czasie o PC i braciach Kaczyńskim miałem dość krytyczne zdanie, dlatego, że wywodząc się że środowiska twardego antykomunistycznego części Federacji Młodzieży Walczącej, która nigdy nie zaakceptowała Okrągłego Stołu i Magdalenki, postrzegaliśmy ich jako ludzi strony okrągłostołowej. W dużej mierze doceniłem tamtą rolę Jarosława Kaczyńskiego później, krótko potem jak pojawiła się idea przyspieszenia i "wojna na górze".(..) Rozgrywka o to, żeby rozbić układ geremkoidów i układ Okrągłego Stołu była wielką wartością.
W czasie spotkania głos zabrały też osoby, które były związane z Porozumieniem Centrum: Teresa Bochwic, Michał Drozdek i Józef Orzeł.
Relacja: Margotte i Bernard
