Gibraltar ’43. Zamach czy wypadek - tajemnica śmierci gen. Sikorskiego - NA ŻYWO, godz. 17:30

Dyskusja z cyklu "Między swastyką a czerwoną gwiazdą" poświęcona katastrofie gibraltarskiej 4 lipca 1943 r., w której zginął generał Władysław Sikorski, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych i premier Rządu na Uchodźstwie. Okoliczności katastrofy i jej przebieg od początku budziły wątpliwości.


Nie wiadomo, jaka była przyczyna zablokowania sterów samolotu ani ile osób poniosło śmierć – lista pasażerów zaginęła, podobnie jak zdjęcia wykonane tuż po wypadku. Przeprowadzona w 2008 r. ekshumacja i trwające do 2013 r. śledztwo IPN nie potwierdziły, lecz także nie wykluczyły tezy o sabotażu. Czy tajemnicę Gibraltaru kiedykolwiek uda się wyjaśnić?

Będą o tym dyskutować goście Piotra Zychowicza:
- dr hab. Tomasz Konopka z Zakładu Medycyny Sądowej Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz
- prokurator Dariusz Psiuk z Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Katowicach.

Obaj goście odniosą się do elektryzujących opinię publiczną teorii na temat śmierci generała Władysława Sikorskiego.

NA ŻYWO: Wieczór Autorski Waldemara Żyszkiewicza po godz. 20

W drugiej części spotkania w klubie Ronina gościem będzie Waldemar Żyszkiewicz - poeta, dramatopisarz i scenarzysta; dziennikarz i publicysta.




Według jego scenariuszy powstały spektakle teatralne i telewizyjne (m.in. „Historia Witolda Gombrowicza”, „Jak zdobyć korzec złota”). Wydał sześć zbiorów wierszy. Jest długoletnim publicystą „Tygodnika Solidarność”.
W tym roku wydawnictwo Prohibita opublikowało jego książkę "Krótki bilans Polski tranzytowej"., która jest debiutem Żyszkiewicza w kategorii książki publicystycznej.
„Krótki bilans Polski tranzytowej” to wybór publicystyki z Tysola oraz okolic, z lat 2000–2016, uzupełniony porcją wyselekcjonowanych tekstów blogerskich.

Rok 1989, środek Europy. W Polsce upada komunizm, zaczyna się nowy system, a zapoczątkowane wówczas zmiany określone zostały mianem transformacji. Rok 2017, środek Europy. Polska transformacja wciąż trwa, wciąż się wszyscy na nią powołują jak na słowo wytrych, ale czym ona była, czym jest, kiedy się skończy i jaki jest właściwie jej dotychczasowy bilans? Hasłem wyborczym jednej z partii był slogan: By żyło się lepiej. Wszystkim. Książka, którą trzymasz Czytelniku w ręku, sprawdza w różny sposób realizację tego sloganu w okresie transformacji. Czy żyje się nam lepiej? Czy wszystkim? W jakim państwie dziś żyjemy? Czy jest jeszcze jakaś nadzieja?
http://multibook.pl/pl/p/Waldemar-Zyszkiewicz-Krotki-bilans-Polski-tranzytowej/7586

Zapraszamy go oglądania transmisji.

NA ŻYWO: Przegląd Tygodnia w Klubie Ronina - Waldemar Żyszkiewicz i Maciej Chudkiewicz od godz. 19

Pełna wersja filmu:



W pierwszej części klubu Ronina tradycyjny przegląd Tygodnia.
Transmisja od godz. 19.

Ks. Józef Maj i prof. Jan Żaryn o ppłk. Łukaszu Cieplińskim, Żołnierzu Niezłomnym

W sali Urzędu Dzielnicy Warszawa-Bemowo 31 stycznia odbyło się spotkanie z udziałem ks. prałata Józefa Maja i historyka senatora prof. Jana Żaryna, poświęcone ppłk. Łukaszowi Cieplińskiemu, żołnierzowi Organizacji Orła Białego, ZWZ-AK oraz NIE i DSZ, prezesowi IV Komendy Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość.



Ppłk Ciepliński został aresztowany w 1947 roku przez funkcjonariuszy UB. Brutalne i okrutne śledztwo trwało trzy lata i było prowadzone pod bezpośrednim nadzorem NKWD. Był przetrzymywany w warszawskim więzieniu mokotowskim. Zachowały się jego grypsy więzienne adresowane do rodziny. Łukasz Ciepliński został zabity strzałem w tył głowy w piwnicy pomieszczeń gospodarczych więzienia UB na Mokotowie w Warszawie, miejsce jego pochówku nie jest znane.

Pierwszy z prelegentów ks. prałat Józef Maj jest kapelanem organizacji niepodległościowych, założycielem Społeczno-Kościelnego Komitetu Uczczenia Ofiar Terroru Władzy z lat 1944–1956, doprowadził do ujawnienia tajnych pochówków ofiar reżimu komunistycznego na cmentarzu służewskim oraz zbudowania przy kościele św. Katarzyny pomnika Męczenników Terroru Komunistycznego z lat 1944–1956. Jest autorem książki "Polska zwycięży - rzecz o Łukaszu Cieplińskim", wkrótce ukaże się drugie rozszerzone wydanie tej publikacji.

To pokolenie ugruntowane było na zespole wartości moralno-patriotycznych, który potrafił dać odpór i Niemcom i Sowietom - potęgom militarnym i politycznym. Łukasz Ciepliński jest przedstawicielem pokolenia, którego zasługi są niepoliczone i wciąż jeszcze niezbadane. To był najnormalniejszy polski chłopiec, zadziwiające są świadectwa ludzi, którzy spotkali się z nim. Ci ludzie dają imponujące świadectwo jego dojrzałości osobowej, rozumienia spraw ojczystych"

- podkreślił.

Ks. Maj stwierdził, że po Cieplińskim prócz grypsów, które są "perłą polskiej literatury więziennej, nieporównywalnej z niczym", zostało jedno przemówienie, które jako chłopiec wygłosił w Korpusie Kadetów, fragmenty rozkazów, krótkie opisy sytuacji.

Jestem przekonany, że jest to człowiek, który osiągnął świętość i który umarł śmiercią męczeńską.

- zaznaczy ks. prałat Maj.



Prof. Jan Żaryn mówił:

"To pokolenie które wychowywało się w wolnej, suwerennej Polsce. Mogli uczyć się w polskich szkołach, mogli zostać oficerami Wojska Polskiego, mogli funkcjonować we wszystkich zawodach bez dylematu kolaboracji. Byli beneficjentami niepodległej Polski, ale tym samym mogli odczuwać tym głębsze zobowiązanie. Mogli żyć w kompleksie wobec poprzednich pokoleń, w tym powstańców styczniowych, którym najwyżsi rangą generałowie oddawali salut jako pierwsi.

Jak zauważył historyk, z jednej strony było to pokolenie beneficjentów, ale z drugiej strony zostało dotknięte niesamowitą zmianą swojego życiorysu. Żyli dotąd w pewnym komforcie, a potem musieli podjąć wyzwanie, walczyli, dokonywali trudnych wyborów, wielu poddawanych było torturom, a jednak ginęli z "Bogiem i Ojczyzną" na ustach. Byli wychowani w wartościach chrześcijańskich i patriotyzmie, najważniejsza dla nich była jakość życia, nie samo życie.

Według ks. Maja pojęcie "Żołnierze Wyklęci" jest niezrozumiałe dla młodszego pokolenia, właściwszym określeniem byłoby "Żołnierze słusznej sprawy".

"Wielu z nich to szlachetne postacie, ale są wśród nich i tacy, którzy mają prawo do procesów beatyfikacyjnych. Takim jest Łukasz Ciepliński, takim jest Witold Pilecki".

W sesji pytań i odpowiedzi nie zabrakło innych tematów, nawet dość odległych, w tym sprawy Lecha Wałęsy.
Jak podkreślił prof. Jan Żaryn Lechowi Wałęsie można zarzucić współodpowiedzialność za to, że młodzi Polacy szukający autorytetu, nie mogli go zawiesić na pokoleniu Solidarności, musieli szukać w starszym pokoleniu, w pokoleniu Żołnierzy Niezłomnych.



Relacja: Margotte i Bernard










Spotkanie uświetnił minikoncert Pawła Piekarczyka








Więcej zdjęć:
https://www.flickr.com/photos/55306383@N03/albums/72157677280127933

NA ŻYWO: Media i manipulacje. Obraz Polski w mediach Zachodu (9:00-15:00)

Zapraszamy na transmisję NA ŻYWO sympozjum Media i manipulacje. Obraz Polski w mediach Zachodu

Część pierwsza:




dr Rafał Brzeski (Warszawa)
Jadwiga Janukowicz (Ambasada RP w Berlinie)
prof. Bogdan Musiał (Niemcy)
Maciej Świrski (Reduta Dobrego Imienia)
Matthew Tyrmand (USA)
moderator – prof. Mariusz Bryl (UAM)

Wkrótce relacja z całości sympozjum

Dr Rafał Brzeski: Informacyjny zamach stanu - realne zagrożenie czy fantasmagoria


Maciej Świrski: Skuteczny język komunikowania w protestach przeciw antypolskim oszczerstwom

Promocja książki Wiesława Romanowskiego "Bandera. Ikona Putina" - NA ŻYWO o godz. 17:30

Zapraszamy na transmisję żywo promocji książki Wiesława Romanowskiego "Bandera. Ikona Putina" opublikowanej przez wydawnictwo DEMART.



W spotkaniu udział wezmą: dr Łukasz Jasina, dr Piotr Kościński oraz autor – Wiesław Romanowski.

Nikt tak silnie nie dzieli Polaków, Żydów, Białorusinów, Rosjan z Ukraińcami jak Bandera – lider Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. Dla Polaków jest sprawcą i symbolem Zbrodni Wołyńskiej, Żydzi oskarżają go o udział w Holokauście, Białorusini w zbrodniach wojennych podczas II wojny światowej, dla starszego pokolenia Rosjan jest symbolem okrucieństwa wojny domowej po 1945 roku na Zachodniej Ukrainie. Bandera od Majdanu Godności i rosyjskiej interwencji wojskowej w Ukrainie przeżywa swój renesans, stał się bohaterem naszych czasów. Politycy, nie tylko z państw autorytarnych, mają słabość do traktowania historii jako wielkiej teatralnej rekwizytorni, gdzie zawsze można znaleźć stary kostium na nową okazję.

Czy rządy PiSu mogą być lepsze? Przegląd Tygodnia Józefa Orła i Grzegorza Strzemeckiego (Klub Ronina)

Przegląd tygodnia w Klubie Ronina poprowadził Józef Orzeł w towarzystwie Grzegorza Strzemeckiego




Przegląd tygodnia w Klubie Ronina poprowadził Józef Orzeł w towarzystwie Grzegorza Strzemeckiego

Józef Orzeł rozpoczął od nagłej dymisji Barbary Stanisławczyk z dopiero co obsadzonego w konkursie stanowiska prezesa Polskiego Radia. Stanisławczyk bywała już gościem Klubu Ronina. „Sytuacja jest kompletnie niepoważna, kompromitująca i jakie by nie były powody, [...] to jest nieprzyjemne dla nas, bo tak się tego nie robi.”

Drugim „absolutnie symetrycznym” tematem była informacja o podaniu się do dymisji prof. Krzysztofa Szwagrzyka. „Nasz bohater, prof. Szwagrzyk, który wykonywał i wykonuje pracę absolutnie konieczną dla państwa i dla nas, i robił za swoje pieniądze w czasach kiedy rządziła Platforma, nie z jej pomocą, ale wbrew niej, został wiceprezesem IPN. To fantastyczne wyróżnienie i idealne miejsce dla człowieka, po czym zgłasza dymisję, bo tak półgębkiem mówi, że kompetencje dostał za małe, pieniędzy za mało, że pieniądze na takie rzeczy wydaje się w inny sposób, nieakceptowany przez niego. Co by nie było, właściwy człowiek na właściwym miejscu i chce odejść, ponieważ nasi mu nie stworzyli warunków do tego, żeby robił to co naszym jest potrzebne i godne.”



Trzecim tematem zaś była ustawa metropolitalna, która jest potrzebna, dobrze przemyślana i napisana, ale źle „sprzedana”, „co się dobrze nie skończy” . Co więcej, pojawiła się informacja, że władze PiS są przeciwne temu, by ustawą metropolitalną objąć również Trójmiasto.

Ostatni temat dotyczył tematu gender. Grzegorz Strzemecki nawiązał do powołania w ONZ „stanowiska niezależnego eksperta ds. obrony przed dyskryminacją i przemocą osób o odmiennej orientacji seksualnej i tożsamości płciowej, a właściwie genderowej. [...] Większością trzech głosów wniosek krajów afrykańskich o zawieszenie tego wyboru został odrzucony i ten pan został powołany. W tych głosach, które odrzuciły ten wniosek, była także Polska. Przyłożyliśmy rękę do powołania na to stanowisko tego pana. Ten pan to jest Taj z Tajlandii, działacz gejowski. [...] On zapowiedział, że wśród praw człowieka takie prawa, jak wolność sumienia i wolność wyznania nie są prawami absolutnymi, bo prawami absolutnymi są prawa osób LBGTQ do robienia ze swoją tożsamością co im się żywnie podoba. Mamy ostry atak na to, co jest rzeczywistymi prawami człowieka i my to żyrujemy.”

Więcej w filmie poniżej





Po zakończeniu Przeglądu głos zabrał Jan Pawlicki z Krakowa przedstawiając wydaną przez siebie książkę Sergieja Łojko „Lotnisko”, poświęconą ukraińskim obrońcom lotniska w Doniecku. Drugim tematem były witraże Adama Stalony-Dobrzańskiego zaprezentowane na krótkim filmie Katedra, który zamieszczamy również poniżej.



Film Katedra:


Więcej zdjęć:
https://www.flickr.com/photos/113180435@N07/sets/72157678764662921

Więcej filmów:
http://www.cathedral.com.pl/

Relacja: Bernard

NA ŻYWO: Wieczór antygenderowy Grzegorza Strzemeckiego (Klub Ronina), godz. 20

W drugiej części spotkania w klubie Ronina Grzegorz Strzemecki będzie mówił o ideologii gender.




Strzemecki jest autorem książki "Gender - ideologia państwowa Rzeczypospolitej".



http://multibook.pl/pl/p/Grzegorz-Strzemecki-Gender-ideologia-panstwowa-Rzeczypospolitej/5069

Przegląd Tygodnia z Grzegorzem Strzemeckim i Józefem Orłem - NA ŻYWO od godz. 19

Dostępna jest pełna wersja filmu:


Jak co poniedziałek w pierwszej części klubu ronina odbędzie się przegląd tygodnia. Zapraszamy na transmisję na żywo, od godz. 19.

Próba powrotu do równowagi psycho-historycznej, czyli „Afazja polska 2” Przemysława Dakowicza

6 lutego 2017 roku w Klubie Ronina odbyło się kolejne już spotkanie z Przemysławem Dakowiczem, poetą, pisarzem i wykładowcą akademickim, autorem m.in. książek: „Teoria wiersza polskiego”,  „Łączka”, „Boże klauny”, „Przeklęte continuum. Notatnik smoleński” i „Afazja Polska”(nagrodzona Skrzydłami Dedala).

Spotkanie z pisarzem poświęcone jego ostatniej książce ”Afazja polska 2” (2016, wydawnictwo Sic!) poprowadziła Barbara Schabowska z Polskiego Radia. Rozmowę z autorem dotyczącą pierwszej książki „Afazja polska” można zobaczyć pod adresem: http://blogpress.pl/node/21490

Autor zapytany przez Barbarę Schabowską o powody napisania książki i wybór szczególnego sposobu opowiadania historii z początków II wojny światowej przyznał, że dopiero w trakcie pisania pierwszych esejów Afazji polskiej uczył się poszukiwania właściwej formy. Szukał również sposobu połączenia klasycznego języka narracji, emocjonalnego języka poetyckiego i języka dzieła historycznego bazującego na źródłach historycznych. Przemysław Dakowicz opowiedział o swych zmaganiach z próbą pokazania całości dziejącej się historii poprzez pojedyncze fakty, szczegóły. Na przykład w eseju „Krzyże i smoki” o obronie Grodna opisana jest autentyczna postać trzynastoletniego Tadzia Jasińskiego  przywiązanego przez Sowietów do czołgu, wzięta ze wspomnień osób uczestniczących w walkach o Grodno.

„Rzeczywiście poszukiwałem w tej historii postaci, epizodów, obrazów, niekiedy przedmiotów, które byłyby w stanie udźwignąć wartości i znaczenia symboliczne, czy alegoryczne. Takie, z których dałoby się zbudować wielką metaforę. A mechanizm oczywiście polegał na tym , że u początku powstawania „Afazji polskiej” stoi taka refleksja, że (…) dotychczas nie udało nam się opowiedzieć jako jednej historii tego wszystkiego, co określiłbym jako planowe, rozpisane na rozmaite etapy i konsekwentnie realizowane zadanie wymienienia polskich elit. (…)  Zadanie by, na ile to możliwe w największym stopniu, przemienić strukturę społeczną, sposób myślenia, imaginarium (…). Próbowano stworzyć nowy naród, nową Polskę, nowe społeczeństwo poprzez przemieszanie ludzi, poprzez przeniesienie ich z miejsca na miejsce i poprzez aplikowanie nowego, opartego na części danych sprzed roku 39 nowego sposobu postrzegania własnej historii, własnej kultury, własnego miejsca w świecie...”

W zamyśle pisarza podstawową kwestią przy pisaniu obydwu książek było zagadnienie ciągłości. Przemysław Dakowicz zadaje pytanie o naszą tożsamość – na ile możemy powiedzieć, że to kim jesteśmy dzisiaj wynika w sposób naturalny z tego, co było wcześniej. Jego zdaniem okres komunizmu to moment przerwania ciągu przyczynowo-skutkowego. To  co pozostało nam po latach PRL to stan dezorientacji, stan istnienia elementów, obrazów i struktur semantycznych z różnych porządków, które są sprzeczne względem siebie.

„Sądzę, że jesteśmy pozbawieni równowagi psycho-historycznej. To, co otrzymaliśmy jako spadek z przeszłości, to są przynajmniej dwa rozmaite głosy, które się ze sobą nieustannie kłócą, wchodzą w spór. W związku z tym, jako zbiorowość nie bardzo potrafimy sobie z tym poradzić. Kiedy mówimy „A” to jednocześnie gdzieś z boku jakiś inny głos mówi „B” czy „Z”. Wypowiada jakąś kontr-narrację (…) Nieustannie zmieniają się bohaterowie: raz ten, który był dobry okazuje się zły i na odwrót. Podstawową rzeczą, którą musimy przepracować w naszym rozumieniu historii jest przedstawienie całości, gdzie poszczególne elementy wreszcie zaczęłyby do siebie pasować, albo przynajmniej prowadzić ze sobą dialog...”

Barbara Schabowska zwróciła uwagę na stosowaną przez pisarza metodę opisu scen oraz bardzo sugestywny i obrazowy styl. To często bardzo krwawe i realistyczne sceny. Niektórzy krytycy zarzucają autorowi stosowanie zbyt dużej emfazy i patetyczności w wypowiedzi, a nawet zmierzanie ku „pornografii krwi i śmierci”.

Przemysław Dakowicz przyznał, że zgodnie z podstawowym prawem kultury istnieje prawo krytyki i dyskusji nad dziełem. Autor zdaje sobie również sprawę, że istnieją osoby, które mają inną wizję polskiej historii lub traktują ją bez emocji, gorzej natomiast, gdy zamiast krytyki stosowana jest zwykła połajanka służąca etykietowaniu autora. Przemysław Dakowicz przypomniał jeszcze raz, że podstawowym zamysłem napisania obydwu „Afazji polskich” było pokazanie skorelowanych ze sobą działań Niemców i Sowietów wobec Polaków.

„… to nie był zbiór przypadkowych faktów, które możemy zestawić ze sobą jedynie na zasadzie przyległości. To były działania, które były skorelowane, które były uzgodnione. (…) Specjaliści z obu stron uczyli się nawzajem od siebie, a jednocześnie ustalali co zrobić, żeby wyeliminować te elementy struktury społecznej Polski przedwojennej, które Niemcy nazywali warstwą kierowniczą, czyli tych wszystkich, którzy są odpowiedzialni za świadomość (…) W polskim doświadczeniu historycznym to długi przedział czasu, bo te rozmaite działania mamy od wieku XVIII (…). Mają one pogłębić dezintegrację czyli przemieszanie elementów składających się na jedną całość tak, żeby one ze sobą nie współpracowały, żeby się rozpierzchły, żeby każdy był osobno (…). My w roku 89 wchodzimy w tę nową rzeczywistość w rozproszeniu, dlatego wszystkie działania, które możemy podjąć próbując odzyskać koherencję jako zbiorowość, muszą polegać na tym, że my będziemy zbierać te elementy usunięte i będziemy próbowali wiązać to, co jest rozpierzchłe, co jest w kawałkach. Tylko pytanie „Czy w obecnej rzeczywistości geopolitycznej i kulturowej to jest możliwe? ...”.

Spotkanie zakończyło się rozmową publiczności z autorem.

Relacja:
Ula - tekst
Margotte, Bernard - wideo i foto









Więcej zdjęć:
https://www.flickr.com/photos/55306383@N03/albums/72157680410920066

Środa i von Thun und Hohenstein - upadek dwóch etosów - naukowego i arystokratycznego - Przegląd Tygodnia Stanisława Janeckiego

Przegląd tygodnia w Klubie Ronina przeprowadził Stanisław Janecki. Wiodącym tematem był wypadek, w którym uczestniczyła pani premier Beata Szydło przedstawiony w szerszym kontekście bezpieczeństwa i stabilności Polski.

„Pierwszy aspekt to jest kwestia "życzeń śmierci" pod adresem rządzących z Prawa i Sprawiedliwości. Pojawiły się w przypadku Lecha Kaczyńskiego, pojawiały się w przypadku Jarosława Kaczyńskiego, (skutkowały tym, że Ryszard Cyba chciał go zabić, a zabił Marka Rosiaka, do którego miał dostęp). Pojawiły się przy wypadku prezydenta Andrzeja Dudy na autostradzie i pojawiły się teraz w związku z wypadkiem pani premier Beaty Szydło w Oświęcimiu.”



Janecki podał szczególnie bulwersujące przykłady internetowego hejtu - kpiny znanych osób takich, jak etyk UW, dr hab. Magdalena Środa, czy Róża von Thun und Hohenstein.

„Tu jest upadek dwóch etosów - jeden to jest etos naukowy, a drugi to etos arystokracji. [...] Ta kampania nienawiści prowadzi do odczłowieczenia przeciwnika, czy kogoś kto ma inne zdanie. Jak się kogoś odczłowieczy, to można z nim zrobić wszystko.”

„Drugi aspekt jest taki, że BOR i różne polskie służby mają "wadę fabryczną", w gruncie rzeczy nie wiadomo, kto się przechował w tych służbach. [...] Jeśli takie rzeczy powtarzają się, to znieczulają ludzi na zagrożenie. [...] Jeśli się bagatelizuje te sytuacje, to możliwe jest zagrożenie dla elit państwa - zrealizowane, albo nie zrealizowane.”



„Trzeci aspekt jest taki, że w przypadku pani premier Beaty Szydło, chodzi o osobę, która dotychczas była traktowana przez przeciwników politycznych jako polityk zastępczy, mniej ważny, nieistotny. Jest to nieprawda, ponieważ zarówno ten wypadek, jak i reakcje na niego pokazują, że pani Beata Szydło jest bardzo ważnym elementem tego układu władzy, ponieważ jest bardzo trudnym przeciwnikiem nie tylko dla hejterów, ale i dla tych wszystkich, którzy przebierają nogami, żeby zmienić sytuację polityczną w Polsce. Jakiekolwiek wyeliminowanie, czy to celowe, czy przypadkowe, kogoś takiego, jest bardzo ważne dla tych wszystkich, którzy by na tym chcieli coś ugrać.”

Takie sytuacje służą też zastraszaniu obozu władzy, co ma ograniczyć możliwości działania. „To jest efektywny sposób wpływania na rządzących - nie trzeba popełnić zbrodni, żeby zastraszyć czy uniemożliwić optymalne działanie. Skoro BOR nie stanowi zapory i gwarancji bezpieczeństwa, to oznacza, że ten element istnieje.”



Kluczowa jest reforma systemu sprawiedliwości, ponieważ ten uwikłany w poprzedni system, nie stanowi bezpiecznika dla państwa, a wręcz stanowi zagrożenie, gdy "rządzą nie nasi". Przykładem jest Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, Krajowa Rada Sądownicza czy prawnicy – przykład szefa Rady Adwokackiej, czy uwikłania w mafię reprywatyzacyjną.

„Jeśli duża część systemu sprawiedliwości jest trawiona chorobą korupcji, zależności, uwikłań, to można nią sterować hakami, i ona wówczas nie służy państwu w żaden sposób, ponieważ tak można ustawić sędziów orzekających w ważnych sprawach, że interes państwa zniknie.”



„To co robi Zbigniew Ziobro, spotyka się z takim oporem dlatego, że jest to uderzenie w samo jądro systemu.” Jak zauważył Janecki, nie dotyczy to wszystkich sędziów, ale przy odrobinie wysiłku sprawy można ustawić takimi sędziami, jakimi się chce, przykładem jest afera Amber Gold czy reprywatyzacja.

Kolejnym element bezpieczeństwa zewnętrznego i stabilizacji wewnętrznej są polskie siły zbrojne, których reformowanie spotyka się z bardzo silnym atakiem.

„Antoni Macierewicz próbuje na nowo zdefiniować, czemu ma służyć obronność Polski, a służyć ma nie tylko ograniczeniu zewnętrznego zagrożenia, ale takiej stabilizacji politycznej państwa, żeby było ono niepodatne na szantaże zewnętrzne wynikające z zagrożeń, których jest dużo.”



Czwartym element jest „polityka zagraniczna, która miała być katastrofą”. Tymczasem odbywają się spotkania z Angelą Merkel, premier May, działa Grupa Wyszehradzka - na tle zbliżających się wyborów we Francji, czy Holandii i niepewności z tym związanych „Polska jawi się jako państwo stabilne, przewidywalne, takie na którym można polegać, nie zmienia zdania, nie podlega koniunkturom.”

Więcej na filmie poniżej:


Więcej zdjęć: https://www.flickr.com/photos/55306383@N03/32749592992/in/album-72157676738533074/

Relacja: Bernard i Margotte

Bartłomiej Wróblewski o zdobyciu Korony Ziemi i o polityce

W klubie Ronina gościł Bartłomiej Wróblewski, polityk, nauczyciel akademicki i prawnik specjalizujący się w prawie konstytucyjnym, poseł na Sejm VIII kadencji, a zarazem zdobywca Korony Ziemi czyli najwyższych szczytów poszczególnych kontynentów. Roninom opowiadał o swojej pasji, ale nie zabrakło też odniesień do polityki.



Bartłomiej Wróblewski jest członkiem Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu i w latach 1998–2014 zdobył Koronę Ziemi, wchodząc kolejno na szczyty: Elbrus - Kaukaz (1998), Kilimandżaro - Afryka (2002), Mont Blanc - Europa (2003), Aconcagua - Ameryka Południowa (2007), Denali - Mount McKinley - USA (2008), Góra Kościuszki - Australia (2011), Puncak Jaya inaczej Piramida Carstensza - Nowa Gwinea (2011), Masyw Vinsona - Antarktyda (2012) i Mount Everest (2014). Warto dodać, że zdobywców Korony Ziemi jest około 300, w tym 20 Polaków.



"Aconcagua była pierwszym siedmiotysięcznikiem, na który wszedłem." - mówił Wróblewski - "Masyw McKinnley to góra, o której się mówi, że daje szlachectwo, bo wymaga dużej siły fizycznej i samozaparcia, piramida Carstensz była najtrudniejsza technicznie, masyw Winsona był górą najzimniejszą, a Mount Everest - najtrudniejszą, która uczyła mnie pokory".

"Przez całe życie mamy przed sobą coś co jest trudne. To jest relacja z drugim człowiekiem czy wyzwanie zawodowe czy coś innego. Ale bardzo potrzebne jest odnajdywanie w sobie siły, z Bożą i ludzką pomocą, ale też w samym sobie, żeby przezwyciężać te trudności. Ta opowieść o siedmiu Everestach jest właśnie o tym". - podkreślił zdobywca Korony Ziemi.

Odpowiadał także na pytania, jak sobie radził w trudnych chwilach i o codziennym życiu wspinacza.

"Najważniejsza jest konsekwencja. (..) W Polsce największym problemem jest to, że różne działania, które są podejmowane, nie są prowadzone konsekwentnie. (..) Nasze działanie powinno być takie, by konkurencja nie była w stanie na nie odpowiedzieć, bo jest przemyślane i konsekwentne". - dodał, odnosząc się do spraw polityki.



Relacja: Margotte i Bernard









Więcej zdjęć:
https://www.flickr.com/photos/55306383@N03/albums/72157678670765330

Zdjęcia nadesłane przez Bartłomieja Wróblewskiego:










Więcej:
https://www.flickr.com/photos/113180435@N07/albums/72157680248255475

Polska zwycięży, zdrajcy przegrają!

"Żadne akcje robione przez ludzi złej, najgorszej woli, a takich w historii Polski nie brakowało, niczego tutaj nie zmienią. Oni tracą czas, a my idziemy cały czas tą drogą, która doprowadzi do prawdy, do zwycięstwa". - mówił prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński podczas obchodów 82. miesięcznicy smoleńskiej.


O godz. 19 w w Archikatedrze św. Jana Chrzciciela przy ul. Świętojańskiej w Warszawie została odprawiona msza święta w intencji śp. pary prezydenckiej Lecha i Marii Kaczyńskich, a także wszystkich ofiar tragedii pod Smoleńskiem.

Fragmenty mszy św.:


Uczestniczyli w niej członkowie rządu, w tym wicepremier Mateusz Morawiecki i minister Antoni Macierewicz, parlamentarzyści Prawa i Sprawiedliwości, obecny był przewodniczący Solidarności Piotr Duda. Ze Śląska przyjechali górnicy. We mszy św. wzięły udział poczty sztandarowe, z pocztem sztandarowym Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego na czele.

Ile to razy cierpimy od nienawistnych spojrzeń, od słów powtarzanych z jadem nienawiści, od zatykania uszy na słuchanie rzeczy pozytywnych o drugim człowieku. Od zakrzykiwania prawdy. A czy nie boli nas, gdy źle, kłamliwie mówi się o Polsce i Polakach w Brukseli i innych miejscach Europy? Czy nie jest to bolesne, że u kłamców szukamy poparcia? Jest to echo i ciąg dalszy tego, co już kiedyś słyszeliśmy ze zdumieniem, że polskość to nienormalność. Zatruwa nas to wszystko gorzej, niż wiszący nad Polską smog.

- mówił w homilii ks. prałat Wiesław Kądziela.


Homilia ks. prał. Wiesława Kądzieli wygłoszona podczas Mszy św. w intencji Ofiar Katastrofy Smoleńskiej

Źródło filmu: TV Trwam



Po mszy św. wyruszył z placu Zamkowego Marsz Pamięci. Uczestnicy marszu w skupieniu modlitewnym dotarli przed Pałac Prezydencki.









Tym razem miejsce, w którym składane są znicze, oddzielony był barierkami i kordonem policji, ze względu na grupę zakłócającą uroczystości.



Do zgromadzonych przemówił prezes Jarosław Kaczyński:

Muszę zacząć dzisiaj od smutnej informacji. Doszło do wypadku samochodowego, w którym poważnie poszkodowana została pani premier, a także funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu. Chcę powiedzieć, że jesteśmy w tej chwili razem z panią premier, razem z tymi, którzy zostali poszkodowani. Jesteśmy z Tobą, Beato! Jesteśmy z Tobą i jesteśmy przekonani, że po krótkim pobycie w szpitalu będziesz znowu z nami, będziesz na czele rządu.

Zgromadzeni na Krakowskim Przedmieściu uczestnicy Marszu Pamięci odpowiedzieli, skandując: "Beata! Beata".

Jednak ta smutna informacja spotkała się także z haniebnymi okrzykami wśród kontrmanifestantów skupionych po przeciwnej stronie ulicy.



Prezes PiS podkreślił:

Jesteśmy tutaj mimo tego, że tak jak to było w ciągu tych prawie już siedmiu lat, przez cały czas próbują się nam przeciwstawiać. Ale nie dadzą rady. Nasze cele związane z godnością naszego narodu, z godnością Polski, związane z prawdą, która może i musi być jedyną podstawą demokracji, demokracji, w której obywatele mają rzeczywiste prawa. Otóż, ta prawda wyjdzie na jaw. Ta prawda wyjdzie na jaw wbrew wszystkiemu, wbrew wszystkiemu zwyciężymy w tej walce. Będą tutaj stały pomniki ofiar katastrofy smoleńskiej i pomnik Prezydenta Rzeczypospolitej, wielkiego prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

I powtarzam, żadne akcje robione przez ludzi złej, najgorszej woli, takich w historii Polski nie brakowało, niczego tutaj nie zmienią. Oni tracą czas, a my idziemy cały czas tą drogą, która doprowadzi i to już niedługo doprowadzi - do prawdy, do zwycięstwa. To co dzisiaj widzimy, to nic innego jak furia, rozpacz i strach tych, którzy boją się prawdy. Ale prawda zwycięży, Polska zwycięży, zdrajcy przegrają! Niech żyje Polska!

"Niech żyje Polska! oraz "Cześć i chwała bohaterom!" to okrzyki skandowane po tym przemówieniu.



Anita Czerwińska, posłanka Prawa i Sprawiedliwości odczytała apel Klubów „Gazety Polskiej”:

"Za dwa miesiące upłynie siedem lat od momentu, gdy po raz pierwszy tysiące ludzi ruszyło, by modlić się i oddawać hołd ofiarom lotu do Smoleńska. Mimo upływu tak długiego czasu tamte obrazy są ciągle żywe w naszych sercach. Wielu komentatorów próbowało przekonywać Polaków, że ci, którzy pamiętają, nie zasługują na szacunek. Po latach życie polityczne potoczyło się zupełnie inaczej. Polacy jeszcze raz pokazali, że potrafią docenić takie cechy, jak wierność, upór i dążenie do prawdy. Odrzucają fałsz i hipokryzję.

Pamięć o Smoleńsku jest tak żywa, że nawet w ostatnich miesiącach stała się obiektem ataków przez tych którzy uprawiają politykę poza standardami cywilizowanego społeczeństwa. Pamięć o poległych, ale jednocześnie polityczne ataki na tych, którzy chcą pamiętać, będą towarzyszyć nam jeszcze długo i dzielić opinię publiczną według bardzo prostego kryterium: zwykłej ludzkiej przyzwoitości. Niech to kryterium towarzyszy nam we wszystkich działaniach politycznych. To najlepszy hołd oddany poległym.

Na zakończenie modlitwę odmówił o. Zdzisław Tokarczyk


Relacja: Margotte i Bernard







Więcej zdjęć:
https://www.flickr.com/photos/55306383@N03/albums/72157676671481463