Mszy św. w Bazylice Archikatedralnej pw. Męczeństwa św. Jana Chrzciciela w Warszawie przewodniczył ks. abp. Michał Janocha, biskup pomocniczy Archidiecezji Warszawskiej, a Eucharystię koncelebrował m.in. biskup senior diecezji drohiczyńskiej Antoni Pacyfik Dydycz i ks. prałat Bogdan Bartołd.
Homilię wygłosił ks. inf. Stanisław Kur, wikariusz biskupi Metropolity Warszawskiego.
"Polała się krew tych, którzy zginęli pod Smoleńskiem i tych,, którzy walczyli w różnych krajach świata, nie tylko w Polsce, o wolność Ojczyzny, którym zawdzięczamy i dzisiaj naszą wolność i niepodległość, zawdzięczamy ich krwi. (..) Lecieli do Katynia. (..) , żeby modlić się na grobach tych, którzy zostali zamordowani na nieludzkiej ziemi. (..) Prowadziła ich więc wiara. (..) Jechali modlić się za żywych, którzy przeżyli śmierć swoich bliskich, i za umarłych, tych którzy zginęli i tam się znajdują ich szczątki. (...) Wśród nich byli kapłani, którzy mieli koncelebrować najświętszą ofiarę". - przypomniał kapłan.
"A jak patrzy Bóg na tych, którzy zginęli pod Smoleńskiem i na tych, którzy ginęli o wolność Ojczyzny, o jej niepodległość?
Homileta odpowiedział na to pytanie słowami Biblii:
"Cenna jest w oczach Pana śmierć jego wyznawców".
Fragmenty mszy świętej:
Po mszy św. wyruszył Marsz Pamięci, na przodzie niesiono długą biało-czerwoną flagę. Modlitwę w czasie marszu prowadził o. Zdzisław Tokarczyk. Prócz stałych uczestników comiesięcznych uroczystości, w marszu wzięli udział patrioci z wielu stron Polski. Widoczne były transparenty, na których widniały wizerunki Pary Prezydenckiej oraz banery z nazwami miejscowości.
Przed Pałacem Prezydenckim obok krzyża ze zniczy odbył się Apel Pamięci. Do uczestników marszu przemówił prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński.
Przemówienie prezesa Jarosława Kaczyńskiego:
Dziś, jak co miesiąc, spotykamy się na Marszu. Na marszu w kolejna miesięcznicę tragedii smoleńskiej, to już 79 miesięcy. Ale dzisiejszy dzień jest też szczególny, bo jutro Święto Niepodległości, święto narodowe. Dlatego chciałbym powiedzieć tutaj kilka zdań, o tym, że te nasze obchody, nasze zabiegi, nasza walka o to, by prawda wyszła na jaw, by uczczono ofiary tragedii smoleńskiej, by stanęły pomniki, jest częścią szerszego przedsięwzięcia. Jest częścią tego wszystkiego co czynimy dla niepodległości Polski.
Bo Polska niepodległa, to musi być Polska żyjąca w prawdzie, to musi być Polska żyjąca bez obaw, bez strachu. To musi być Polska prawdy i to musi być Polska, która jest gotowa, potrafi oddać cześć tym, którzy zginęli by służyć ojczyźnie, którzy zginęli na służbie, którzy chcieli oddać cześć ofiarom ludobójstwa w Katyniu. To są sprawy, wydawałoby się odległe, a tak naprawdę bardzo bliskie.
Nie będzie prawdziwie wolnej Polski bez prawdy, nie będzie bez właściwego uczczenia tych którzy zginęli. Nie będzie bez zamknięcia sprawy, która tak długim cieniem położyła się na naszym życiu narodowym, naszym życiu społecznym - sprawy smoleńskiej. Ona, jak wszystkie sprawy w historii, musi pewnego dnia przejść już do przeszłości, ale może przejść do przeszłości tylko wtedy, gdy to nasze zadanie, ta nasza misja zostanie skończona. Stąd to dzisiejsze spotkanie i stąd łączymy je, jak co roku, z obchodami wigilii Święta Narodowego.
Za chwilę będę przemawiał obok pomnika twórcy polskiej niepodległości, Józefa Piłsudskiego. Te dwa przemówienia są różne, w różnych miejscach, ale łączy je jedna sprawa: Polska niepodległa.
Modlitwę na zakończenie odmówił o. Zdzisław Tokarczyk.
Marsz i Apel Pamięci przed Pałacem Prezydenckim:
Uczestnicy marszu przeszli na plac Piłsudskiego, gdzie odbyła się druga część uroczystości.
Przed pomnikiem Józefa Piłsudskiego prezes Prawa i Sprawiedliwości ponownie zabrał głos, tym razem odnosząc się do I Marszałka Polski oraz Narodowego Święta Niepodległości.
Jutro 11 listopada - 98. rocznica odzyskania niepodległości. Odzyskanie niepodległości to data szczególna, w przeszło 1050-letniej już historii Polski to jedna z dat najważniejszych. Chrzest, utrata niepodległości i właśnie jej odzyskanie. Ta data ma charakter symboliczny. Chodzi o przypomnienie dni listopadowych, kiedy to finalizował się trwający od 2 lat proces tworzenia niepodległego państwa polskiego. To właśnie dwa lata wcześniej, niemalże dokładnie 100 lat temu sprawa Polski powróciła na arenę międzynarodową i w Polsce, a dokładnie w jej części można było już podjąć działania zmierzające do jej odbudowy. Te działania były zresztą kontynuacją przedsięwzięć, których początek trzeba datować na lata 90,, a właściwie 80. - jeśli chodzi o Ligę Polską - XIX wieku. Cały ten proces trwał długo, przeszło 30 lat, nawet jeśli nie liczyć tego, co działo się od momentu, kiedy Polska niepodległość zaczęła być zagrożona, do konfederacji barskiej, przez powstanie kościuszkowskie, kolejne powstania, konspiracje, przez to wszystko, co było walka o naszą niepodległość.
Można powiedzieć, że nasza niepodległość nie wzięła się znikąd. Nie wzięła się, jak to później w okresie międzywojennym żartowano, „ni z tego, ni z owego – przyszła Polska na pierwszego”. Nie, Polska wzięła się z determinacji i odwagi bojowników i żołnierzy – tych, którzy byli gotowi dla Polski poświęcić życie i bardzo często je poświęcali. Wzięła się z pracy tych wszystkich, którzy budowali koncepcje polityczne, doktryny, którzy analizowali rzeczywistość, potrafili przewidzieć bieg wydarzeń. To oni wszyscy stworzyli podstawę tego, co działo się w naszym kraju między rokiem 1916 a 1918. bo wtedy podjęto wiele przedsięwzięć instytucjonalnych, stworzono wiele koncepcji, stworzono podwaliny pod to, co ostatecznie znalazło wyraz w wydarzeniach roku 1918, w pamiętnym listopadzie i kolejnych miesiącach i latach. Bez tego, z całą pewnością, nie udałoby się tak szybko odbudować naszego kraju, odbudować Polski, nie udałoby się jej obronić na polach bitew, a także w dyplomatycznych gabinetach. Pamiętajmy, ten proces tworzenia II Rzeczypospolitej trwał aż do 1923 roku. Wtedy dopiero uznano ostatecznie suwerenność naszego kraju na całym przedwojennym terytorium. ale pamiętajmy także, że te działania pozwoliły na budowę państwa dużego, które może nie było na miarę najbardziej ambitnych marzeń, ale które trzeba porównywać z tym, co nam proponowano – mgliste zapowiedzi z 1916 roku to było około 100 tys. kilometrów kwadratowych, bo Niemcy chcieli nam odebrać nawet część Królestwa Kongresowego. Później, w roku 1918, proponowano nam terytorium o powierzchni ok. 200 kilometrów kwadratowych. W końcu zdobyliśmy dwa razy tyle. To był naprawdę ogromny sukces. To był sukces, który nie przyszedł sam. to był sukces, który przyszedł dlatego, że choć spierały się różne koncepcje, to zwyciężyła ta, która mówiła, że nie możemy zdawać się na nikogo innego, że musimy działać sami, odwoływać się do własnych sił.
Stoję tutaj pod pomnikiem człowieka, który był tej koncepcji głównym przedstawicielem, który ją głosił i realizował przez wiele lat. Pod pomnikiem twórcy polskiej niepodległości - Józefa Piłsudskiego. i warto dziś o jego roli i o jego idei czynu połączonego z przenikliwą myślą polityczną - przypomnieć. Musimy o tym zawsze pamiętać. To jest nauka także dla nas. Bo przypominany rocznice, z niektórych z najważniejszych z nich czynimy święta narodowe po to, by pamiętać, by podtrzymywać wspólnotę. Bo nie ma wspólnoty bez pamięci. „Kto nie ma przeszłości, nie ma też przyszłości” - słyszeliśmy o tym niedawno na mszy świętej, to słowa prymasa Tysiąclecia, prymasa Stefana Wyszyńskiego. Ale jest też inna sprawa, dla której powinniśmy się zwracać ku przeszłości. To sprawa wyciągania wniosków, także tych, które są potrzebne i dziś.
Za 2 lata będziemy obchodzić 100-lecie 11 listopada 1918 roku. 100-lecie polskiej niepodległości, ale musimy też pamiętać, że spośród tych 100 lat, 50 przeżyliśmy w sytuacji, której nie można uznać za wolność. Przyszedł czas lat 1939-1945 - potwornej ludobójczej okupacji niemieckiej, sowieckiej, rosyjskiej. Przyszedł czas tłumienia polskiego ruchu niepodległościowego po roku 1945, walki z Żołnierzami Wyklętymi, stalinowski terror, który trzymał się do niemal 1956 roku. Później było łagodniej, ale w żadnym wypadku nie była to wolność, ani indywidualna, ani polityczna, ani tym bardziej narodowa. Tą odzyskaliśmy dopiero w 1989 roku.
Patrząc na naszą historię, musimy pamiętać o zwycięstwach i sukcesach, ale musimy mieć także świadomość, że potrzebny jest rachunek naszych porażek, błędów, naszych klęsk. Tych z okresu I RP, bo pomimo jej wielkich sukcesów, także i wtedy nie brakowało złych czynów, błędnych decyzji, ale przede wszystkim tych, które popełniono po 1989 roku. Bo ta Rzeczpospolita, którą dziś mamy, jest wolna, ale to jest Rzeczpospolita, w której wolność jest ciągle słaba, na której wolność ciągle podnoszona jest ręka, o to zarówno tu wewnątrz, jak i z zewnątrz naszego kraju.
Jest potrzebna naprawa. Naprawa Rzeczypospolitej. I chciałbym powiedzieć tutaj w imieniu Prawa i Sprawiedliwości, w imieniu naszych sojuszników i całego obozu niepodległościowego, że my tą naprawę Rzeczypospolitej traktujemy jako swoje zadanie, jako swój obowiązek, jako imperatyw. Idziemy tą drogą, choć jest to dopiero początek, ale początek już bardzo znaczący. Uczyniliśmy bardzo wiele, by w Polsce przywrócić choćby zręby społecznej sprawiedliwości. ale to co przed nami jest trudniejsze. Bardzo bym chciał i sądzę, że wszyscy byśmy chcieli, by za 2 lata, kiedy będziemy obchodzili 100-lecie niepodległości, nasze poczucie siły, pewności było większe, mocniejsze niż dziś. Byśmy byli bardziej wolni i bardziej suwerenni. Ale powtarzam, przyszło nam realizować nasz program w czasach trudnych. W czasach, których przeciwstawia nam się wielu. I musimy potrafić dać sobie z tym radę.
To hasło, które tak często pada: „damy radę”, musi być rzeczywiście naszym hasłem. Musimy być głęboko przekonani, że przykłady naszych przodków, który dał ten człowiek, którego pomnik tutaj stoi, musi być czymś co przemawia do nas, co buduje nasze poczucie obowiązku i poczucie tego, że to, co niemożliwe może być możliwe, że możemy zwyciężyć wbrew wszystkiemu, wbrew wszystkim naciskom i atakom, z którymi mamy do czynienia w naszym kraju. Bo to co dziś się dzieje, to nic innego, jak walka o wolność i suwerenność naszego narodu, o wolność Polaków we własnym kraju i o wolność Polski w Europie. Musimy iść drogą, na której końcu będzie już można z całą pewnością powiedzieć: Tak, jesteśmy w Europie, ale w Europie jest silna, suwerenna Polska, Polska, która jest wbrew wszystkiemu ostoją i redutą wolności. I dojdziemy do tego celu. Trudna droga, do góry, obrzucają nas kamieniami, być może będą nawet spadać lawiny, ale dojdziemy.
Uroczystości i przemówienie prezesa Jarosława Kaczyńskiego przed pomnikiem Józefa Piłsudskiego:
Następnie delegacja z prezesem PiS Jarosławem Kaczyńskim oraz członkami rządu z premier Beatą Szydło, wicepremierem Piotrem Glińskim oraz ministrem obrony narodowej Antonim Macierewiczem i ministrem spraw wewnętrznych Mariuszem Błaszczakiem, a także parlamentu, z marszałkiem Sejmu Markiem Kuchcińskim oraz Senatu Stanisławem Karczewskim. złożyła wieniec pod pomnikiem twórcy niepodległej Polski.
Relacja: Margotte i Bernard
Więcej zdjęć:
https://www.flickr.com/photos/55306383@N03/albums/72157674935813271
