Stanisław Janecki rozpoczął Przegląd od przypomnienia losów oprawców Danuty Siedzikówny „Inki” w rocznicę jej śmierci. Byli to - ppor. Franciszek Sawicki, dowódca plutonu egzekucyjnego, w 1954 roku awansowany na majora, w 1956 roku odszedł z wojska, w 1976 został pułkownikiem, osobiście zabił Inkę strzałem w głowę. Prokurator chorąży Wacław Krzyżanowski został później pułkownikiem, 3 października 2014 roku miał honorowy pogrzeb z asystą kompanii honorowej Wojska Polskiego na cmentarzu w Koszalinie. Sędzia major Adam Gajewski w 1956 odszedł z wojska, został radcą prawnym w Gdańsku, zmarł w 1972 r. Sędzia, kapitan, Nizio-Narski był asesorem w tym procesie, okazało się, że w czasie okupacji był oficerem kripo, zaufanym człowiekiem gaulaitera Alberta Forstera, po procesie wyjechał do Niemiec.
Stanisław Janecki rozpoczął przegląd od przypomnienia losów oprawców Danuty Siedzikówny „Inki” w rocznicę jej śmierci. Byli to - ppor. Franciszek Sawicki, dowódca plutonu egzekucyjnego, w 1954 roku awansowany na majora, w 1956 roku odszedł z wojska, w 1976 został pułkownikiem, osobiście zabił Inkę strzałem w głowę. Prokurator chorąży Wacław Krzyżanowski został później pułkownikiem, 3 października 2014 roku miał honorowy pogrzeb z asystą kompanii honorowej Wojska Polskiego na cmentarzu w Koszalinie. Sędzia major Adam Gajewski w 1956 odszedł z wojska, został radcą prawnym w Gdańsku, zmarł w 1972 r. Sędzia, kapitan, Nizio-Narski był asesorem w tym procesie, okazało się, że w czasie okupacji był oficerem kripo, zaufanym człowiekiem gaulaitera Alberta Forstera, po procesie wyjechał do Niemiec.
„Wspominam tych morderców sądowych, bo to pokazuje, że nie potrafiliśmy sobie z nimi poradzić. Właściwie żaden sędzia, czy prokurator z tamtych czasów nigdy nie został skazany. Wacław Krzyżanowski był pierwszy, któremu w 1993 roku postawiono zarzuty jako mordercy sądowemu, ale w obu instancjach został uniewinniony.”
Pierwszym politycznym tematem były napięcia w stosunkach z Francją oraz osoba prezydenta Emanuela Macrona.
„Pani premier Beata Szydło rozmawiała telefonicznie z premierami Hiszpanii i Słowacji o dyrektywie o pracownikach delegowanych, żeby przeciwstawić się stanowisku pana prezydenta Macrona, który pojechał do Austrii, Rumunii, Bułgarii (spotkał się też z premierami Czech i Słowacji), żeby rozbić Grupę Wyszehradzką, żeby knuć przeciwko Polsce. Macron nie uzyskał jednoznacznych zapewnień, że te państwa go poprą, mimo że obiecał Czechom, Słowakom i Austriakom, że nie będzie doktrynalnie trzymał się rozdziału uchodźców w ramach kwot przyznanych w 2015 roku.”
Celem Macrona jest rozwiązanie kosztem Polski problemów Francji z imigracją, oraz wewnętrznych problemów Francji (kulejąca gospodarka, rosnące zadłużenie). Francja chce by środki dotychczas kierowane do Polski i krajów naszego regionu trafiły do północnej Afryki, by zatrzymać tam imigrantów z dawnych kolonii francuskich. Ma to być początkowo kwota 6 miliardów euro, kierowana do Libii, ale potrzeby będą dużo większe - od 60 do 100 miliardów, by zatrzymać migrantów w krajach pochodzenia.
„Macron chce przesunąć pieniądze z Unii z krajów naszej części Europy do krajów południa i przerzucić je do krajów Afryki Północnej - na Czadzie, Nigrze, czy Wybrzeżu Kości Słoniowej kończąc, żeby ta fala imigrantów nie szła na północ. Po drugie chce rozwiązać problemy socjalne i ekonomiczne Francji przy pomocy Niemiec i przy pomocy odbierania nam różnych rzeczy, które nam się należą, zarówno z traktatów, jak i z umów, które zawarte zostały przed 2004 rokiem. To jest rzeczywisty powód podskakiwania pana Emanuela Macrona w stosunku do Polski.”
Janecki przedstawił też sylwetkę Macrona, opierając się na publikacjach zachodnich. „Podstawowe cechy osobowości Emanuela Macrona to narcyzm doprowadzony do skrajnej postaci, ambicja i psychopatyczna osobowość.”
Kolejnym tematem była wojna Komisji Europejskiej z Polską. „Frans Timmermans, dawny minister spraw zagranicznych Holandii, kiedyś drugi sekretarz ambasady holenderskiej w Moskwie, też jest wojowniczym człowiekiem, podobnie jak Macron jest zwolennikiem wąskiej Unii, która przejęłaby część pieniędzy przekazywanych krajom później przyjętym do Unii i tym najbiedniejszym, które zużywają najwięcej funduszy strukturalnych. Tego nie da się zrobić bez naruszenia traktatów.”
Pretekstem do takich działań jest wojna o wymiar sprawiedliwości w Polsce.
„Chodzi o pieniądze, czyli o to, żeby znaleźć dodatkowe argumenty by zrobić tę mniejszą, ściślejszą Unię a resztę zostawić na peryferiach i wywinąć się od zobowiązań, które Unia podjęła w momencie kiedy wchodziliśmy do niej 1 maja 2004 roku. Unia będzie stawiać na ostrzu noża kwestie praworządności, bo wtedy osłabia pozycję przetargową Polski w innych sprawach.”
Na pytanie z sali o weta prezydenta Dudy Stanisław Janecki ocenił ich konsekwencje.
Zdaniem Janeckiego na prezydenta były wywierane naciski zarówno zagraniczne, jak i ze strony wpływowego akademickiego środowiska tzw. „krakówka”, naciskano też na rodzinę prezydenta, jak i poprzez część Kościoła. Andrzej Duda brał też pod uwagę kwestię przyszłych wyborów prezydenckich. Weta przyczyniły się do przyspieszenia wygaśnięcia protestów. Janecki jest optymistą co do przyszłego kształtu ustaw i współpracy rządu prezydenta oraz Prawa i Sprawiedliwości.
„Tym sprawdzam jest to co zostanie przygotowane, czasu dużo nie zostało. Jeśli jest tak, że te projekty uniemożliwią, żeby KRS i Sąd Najwyższy były bastionami opozycji, to będzie dobrze, jeśli one zostaną w takim kształcie, że pozostawią je jako bastiony opozycji, to dobrze nie będzie, bo system zablokuje różne rzeczy i będzie podstawa do kampanii na zewnątrz, do różnych inicjatyw np. takich, że sędziowie będą prowadzić bezpośrednią wykładnię konstytucji w konkretnych sprawach. Szczególnie obawiam się tego w Naczelnym Sądzie Administracyjnym, który podejmuje decyzje dużej wagi, a także w Sądzie Najwyższym - są pewne precedensy wykorzystywane potem w orzecznictwie.”
Zdaniem Janeckiego partia prezydencka nie powstanie, ponieważ reelekcję zapewnia nie partia prezydencka, tylko możliwości organizacyjne, poparcie i środki Prawa i Sprawiedliwości.
„Jak sądzę, ani pan prezydent nie zamierza zablokować możliwości reformowania Polski, ani nie zamierza odciąć się od możliwości reelekcji. Jarosław Kaczyński wielokrotnie podkreślał, że trzeba mieć świadomość tego, że dzięki zwycięstwu Andrzeja Dudy było zwycięstwo w wyborach parlamentarnych, przy tych wszystkich sprzyjających zbiegach okoliczności. Pan prezydent jest bardzo racjonalnym człowiekiem, nie sądzę, żeby chciał podcinać gałąź na której siedzi. Oczywiście są realne konflikty, konflikty między MON a prezydentem i BBN były zawsze.”
„Przede wszystkim tym czynnikiem, który zadecyduje długofalowo o zachowaniu jedności tego obozu jest to, że jest on otoczony wrogim środowiskiem i właściwie nie ma wyboru. Trzeba mieć przynajmniej dwie kadencje, żeby sensownie coś zrobić.”
„Sukcesy gospodarki to jest stabilizator władzy dziesięciokrotnie ważniejszy od wszelkich wojenek politycznych. Ludzie widzą i mają, i wiedzą komu to zawdzięczają i nie będą ryzykować tego, że przyjdzie kolejna złodziejska ekipa i znowu wypłynie na zewnątrz, albo oni sami i ich kumple ukradną. Ten ostatni wyrok ponad 800 mln dla autostrady wielkopolskiej pokazuje komu i jak rozdawano pieniądze. Więc moja konkluzja jest mimo wszystko optymistyczna. Jeśli po niecałych dwóch latach rządów, przy takim ostrzale, przy Tusku w Brukseli, przy takiej opozycji donoszącej i współpracującej z zagranicą nie ma porównywalnych sukcesów żaden rząd III Rzeczpospolitej - i to jest trwały fundament którego doraźne problemy prezydenta na linii Aleje Ujazdowskie - Nowogrodzka - Krakowskie Przedmieście tego nie zmienią i to jest największy stabilizator. Jakiś reset między tymi trzema ośrodkami był potrzebny, skoro doszło do zakłóceń. Sądzę że scenariusz będzie optymistyczny, chociaż bój, szczególnie na poziomie Komisji Europejskiej, będzie równie zaciekły jak ten i to co się zacznie we wrześniu. Trzeba się tylko na to uodpornić, bo musimy z tym żyć i robić swoje.”
O optymalizacji podatkowej zagranicznych firm, Marku Safjanie w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej w Luksemburgu, roli Tuska w filmie poniżej:
Józef Orzeł opowiedział o Ośrodku Niezależnej Akcji Społecznej ONAS
Więcej zdjęć: https://www.flickr.com/photos/55306383@N03/sets/72157685460787511
Relacja: Bernard i Margotte
